11/01/2023 Dwangarbeid en exploitatie binnen katholieke instellingen heeft veel leed aangericht, bijvoorbeeld onder meisjes in instellingen van de Goede Herder. In het herstel van dit leed spelen behalve de slachtoffers ook de verantwoordelijke instellingen een rol, schrijft promovenda Naomi Ormskerk van de Universiteit voor Humanistiek in een opiniestuk in Trouw dat op 11 januari verscheen. Na een strijd van 5 jaar hebben de vrouwen, in nauwe samenwerking met de instelling, een nationaal monument gekregen om de vrouwen en kinderen die binnen Goede Herder instellingen zijn overleden te herdenken. Niet alleen degenen die overleden zijn, maar alle ex-pupillen van de Goede Herder worden herdacht met het monument. Echter, er is ook een groep van 19 vrouwen die dit symbolische gebaar onvoldoende vinden. Zij zijn ruim twee jaar geleden een rechtszaak gestart om de instelling verantwoordelijk te houden voor hun leed.

Negentien ex-pupillen vinden dat erkenning ook via de rechter moet komen en doen dit onder leiding van advocate Liesbeth Zegveld, expert op het gebied van mensenrechten. Hun hoop is dat ‘het verhaal wordt verteld over wat voor #onrecht ons door de nonnen en de staat is aangedaan’. “Zal de Goede Herder ook hier de slachtoffers vooropstellen, door de strijd te faciliteren?” vraagt Naomi Ormskerk zich af.

Read the article on the Trouw website here

Goede Herder monument te Velp (Gelderland) gemaakt door kunstenaar Harry de Leeuw. De tekst “Noem mij, bevestig mijn bestaan” is door de vrouwen zelf bedacht. De tekst drukt een verloren identiteit, jeugd, vrijheid, vriendschap, familie en geluk uit, maar laat tegelijk ook de noodzaak zien van bestaansrecht. De verloren jeugd, vrijheid, vriendschap, familie en geluk kan weliswaar niet worden teruggegeven, maar een verloren identiteit wordt op deze manier getracht in ere te herstellen.